De doorns in mijn vlees
Ingrid Wijngaarde, 01-01-2023
De puinhoop die van mijn leven heb gemaakt,
De onherstelbare schade, die ik heb aangericht,
De personen die zijn beschadigd,
Anderen die eeuwige schade hebben geleden aan hun ziel …
Het zijn balken van doorns in mijn vlees, die mij voortdurend prikken en mijn ziel verwonden.
Voortdurend roep ik om genade, heling voor de getroffenen en verwijdering van de kwelling.
“Heer, red mij van dit lichaam des doods!”
En elke keer komt een zachte stem:
“Mijn genade voor jou is meer dan genoeg.”
Ik huil en smeek,
“Maar Heer, ik ervaar Uw genade niet, want de schuld drukt zwaar op mij!
Ik ken mijn zonden, die staan bestendig voor mij. Straf de mensen niet voor mijn zonden!
Neem Uw Geest niet van mij weg!
Heer, wanneer zal ik zien dat U mij werkelijk genade geschonken hebt?
Ik voel het niet. Ik zie het niet. IK vast en bid, maar U verroert U niet.”
Dan zegt Hij:
“Wat wil je dat Ik doe?
De gevolgen van jouw daden laten verdwijnen: de beschadigden heel maken, de doden opwekken?
Nee, jij moet leren dat het bloed van Jezus je reinigt van alle ongerechtigheid.
Het wast je witter dan sneeuw.
Het reinigt jou als met Hysop.
Blijf jij in Hem. Ik zorg wel voor de zielen van hen waar jij je zorgen over maakt.”
Dan heb ik weer een tijdje rust …
Tot de volgende zenuwinzinking …