Geloven en doen
gepost: 5 dec 2016
auteur: IA Wijngaarde
26 Want wat zou het een mens baten, als hij de gehele wereld won, maar schade leed aan zijn ziel? Want wat zal een mens geven in ruil voor zijn leven? (Matteus 16)
Ik had eergisteren een vreselijke droom: ik stond op het punt me te gaan douchen in een badhuis, toen twee jonge vrouwen op de deur van het badhok bonsden en toegang eisten.
Ik deed de deur open, ze stormden naar binnen en de ene zei: “We hebben dit badhok nodig. We zoeken een plek waar zij kan sterven. Ik help haar daarbij.” Ze hield een spuitje in de hand. Het slangetje was reeds in de ader van de arm bevestigd, het gif moest er alleen nog ingespoten worden. Ik zag dat degene die zou sterven in paniek was, maar vastbesloten te willen sterven.
Ik begreep niet wat er precies aan de hand was, maar ik begon te pleiten: “Nee, doe dat nou niet! Laten we ervoor bidden, er is een andere weg. God verhoort gebeden!” Maar ik was te laat. Ik zag de ogen wegdraaien en het meisje viel van de bank waar ze op was gaan liggen. De andere stond erbij alsof ze een heldendaad had verricht.
Ik was verbijsterd, om de koudheid. De kilte greep me om het hart. Ik begon te redeneren dat ze dat helemaal niet had mogen doen; ze was geen arts, dat het wreed was.
En in die toestand van totale ontreddering werd ik wakker.
Vanavond las ik bovenstaande tekst in Matteus 16 en ik dacht: Wow!. Zo heb ik deze tekst nog nooit gelezen; dàt woord is mij nog nooit opgevallen. Jezus spreekt, als Hij het over ons leven hier op aarde heeft, in de voltooid verledentijd. Ik heb deze tekst altijd gelezen in de toekomende tijd – ieder, die zijn leven zal verliezen… Maar de belofte van leven is voor mensen, die hun leven hier op aarde reeds verloren hebben. Zoals de jonge vrouw in mijn droom…?
Ik luisterde sabbat naar een christelijk lied, waarin de zanger het had over “wanneer het echte leven begint”… Ik dacht, Yes, dat is het. Het leven hier is niet echt; niets is echt. Hoe leg je uit aan mensen, die in misère zitten, dat dit niet is wat God heeft bedoeld toen Hij het begrip leven schiep?
Noem je dit leven: dood en alles wat daaraan vooraf gaat en daarop volgt, accepteren als de werkelijkheid? Een zekerheid hebben: de levenden weten dat ze sterven moeten en daarna niks? (Prediker 9:5)
Laat me niet lachen! Dit is geen leven, dit is slechts bestaan!
En als dit alles is, en ik aleen hiermee genoegen moet nemen, dan ben ik het roerend eens met Paulus: dan ben ik te beklagen; dan ben ik een zielig figuur (1 Korinthiers 15:19).
Dan kan ik er net zo goed “uitstappen”.
“Ik ben gekomen, opdat ze leven hebben en dat in overvloed” (Johannes 10:10) Yeah right. Dat is de situatie waarin ik me bevindt? Ach man, houd toch op! Ieder mens kan zich een leven bedenken zonder al de misère, die zovelen treft. Als dit alles is, dan zijn wij inderdaad als “geesten in de gevangenis” (1 Petrus 3:19), zombies in de gevangenis van Satan. Wat een wrede heerser is hij.
Maar Gode zij dank, er is een oplossing. De belofte is: “De Geest des Heren is op Mij, daarom, dat Hij Mij gezalfd heeft, om aan armen het evangelie te brengen; en Hij heeft Mij gezonden om aan gevangenen loslating te verkondigen en aan blinden het gezicht, om verbrokenen heen te zenden in vrijheid, om te verkondigen het aangename jaar des Heren” (Lukas 4:18,19).
Elk miserabel aspect van dit bestaan te mogen verruilen voor iets dat echt is, aangenaam en voortduurt, dat is toch wat iedereen diep in zijn hart wil?
“De dood zal niet meer zijn noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan” Openbaring 21:4.
Dit is duidelijk nu niet onze dagelijkse werkelijkheid. Dus waar heeft Jezus het over in onze begintekst?
Een ieder, die zijn leven hier op aarde zal willen behouden, die zal het echte leven dat Ik aanbiedt verliezen; maar ieder, die zijn leven hier op aarde verloren heeft om Mijnentwil, die zal het echte leven vinden. Want wat zou het een mens baten, als hij de gehele wereld won, maar schade leed aan zijn echte leven? Want wat zal een mens hier op aarde geven in ruil voor dat leven? Niets.
De grote wisseltruck, die van ons gevraagd wordt, is het leven van Jezus in de plaats van wat wij leven noemen, accepteren. Het leven van Jezus aanvaarden tot in Zijn dood, en hetzelfde ondergaan, diezelfde weg gaan. Onze oude ik, neigingen, karakters, verlangens opgeven.
And guess what!, omdat Hij niet dood is gebleven – Hij leeft! - kan Hij mij Zijn opstandingsleven geven.
De vraag die Jezus aan jou stelt, is deze: "Wil je jouw leven verruilen voor de mijne? Denk goed na, welk leven je zou willen hebben, als je zeker was dat je het zou ontvangen?"
Kiezen voor Jezus, is vragen: Heer uw leven voor de mijne. Zullen we ruilen? Dank U wel!
auteur: IA Wijngaarde
Ieder, die zijn leven verloren heeft
25 Want ieder, die zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar ieder, die zijn leven verloren heeft om Mijnentwil, die zal het vinden.26 Want wat zou het een mens baten, als hij de gehele wereld won, maar schade leed aan zijn ziel? Want wat zal een mens geven in ruil voor zijn leven? (Matteus 16)
Ik had eergisteren een vreselijke droom: ik stond op het punt me te gaan douchen in een badhuis, toen twee jonge vrouwen op de deur van het badhok bonsden en toegang eisten.
Ik deed de deur open, ze stormden naar binnen en de ene zei: “We hebben dit badhok nodig. We zoeken een plek waar zij kan sterven. Ik help haar daarbij.” Ze hield een spuitje in de hand. Het slangetje was reeds in de ader van de arm bevestigd, het gif moest er alleen nog ingespoten worden. Ik zag dat degene die zou sterven in paniek was, maar vastbesloten te willen sterven.
Ik begreep niet wat er precies aan de hand was, maar ik begon te pleiten: “Nee, doe dat nou niet! Laten we ervoor bidden, er is een andere weg. God verhoort gebeden!” Maar ik was te laat. Ik zag de ogen wegdraaien en het meisje viel van de bank waar ze op was gaan liggen. De andere stond erbij alsof ze een heldendaad had verricht.
Ik was verbijsterd, om de koudheid. De kilte greep me om het hart. Ik begon te redeneren dat ze dat helemaal niet had mogen doen; ze was geen arts, dat het wreed was.
En in die toestand van totale ontreddering werd ik wakker.
Vanavond las ik bovenstaande tekst in Matteus 16 en ik dacht: Wow!. Zo heb ik deze tekst nog nooit gelezen; dàt woord is mij nog nooit opgevallen. Jezus spreekt, als Hij het over ons leven hier op aarde heeft, in de voltooid verledentijd. Ik heb deze tekst altijd gelezen in de toekomende tijd – ieder, die zijn leven zal verliezen… Maar de belofte van leven is voor mensen, die hun leven hier op aarde reeds verloren hebben. Zoals de jonge vrouw in mijn droom…?
Ik luisterde sabbat naar een christelijk lied, waarin de zanger het had over “wanneer het echte leven begint”… Ik dacht, Yes, dat is het. Het leven hier is niet echt; niets is echt. Hoe leg je uit aan mensen, die in misère zitten, dat dit niet is wat God heeft bedoeld toen Hij het begrip leven schiep?
Noem je dit leven: dood en alles wat daaraan vooraf gaat en daarop volgt, accepteren als de werkelijkheid? Een zekerheid hebben: de levenden weten dat ze sterven moeten en daarna niks? (Prediker 9:5)
Laat me niet lachen! Dit is geen leven, dit is slechts bestaan!
En als dit alles is, en ik aleen hiermee genoegen moet nemen, dan ben ik het roerend eens met Paulus: dan ben ik te beklagen; dan ben ik een zielig figuur (1 Korinthiers 15:19).
Dan kan ik er net zo goed “uitstappen”.
“Ik ben gekomen, opdat ze leven hebben en dat in overvloed” (Johannes 10:10) Yeah right. Dat is de situatie waarin ik me bevindt? Ach man, houd toch op! Ieder mens kan zich een leven bedenken zonder al de misère, die zovelen treft. Als dit alles is, dan zijn wij inderdaad als “geesten in de gevangenis” (1 Petrus 3:19), zombies in de gevangenis van Satan. Wat een wrede heerser is hij.
Maar Gode zij dank, er is een oplossing. De belofte is: “De Geest des Heren is op Mij, daarom, dat Hij Mij gezalfd heeft, om aan armen het evangelie te brengen; en Hij heeft Mij gezonden om aan gevangenen loslating te verkondigen en aan blinden het gezicht, om verbrokenen heen te zenden in vrijheid, om te verkondigen het aangename jaar des Heren” (Lukas 4:18,19).
Elk miserabel aspect van dit bestaan te mogen verruilen voor iets dat echt is, aangenaam en voortduurt, dat is toch wat iedereen diep in zijn hart wil?
“De dood zal niet meer zijn noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan” Openbaring 21:4.
Dit is duidelijk nu niet onze dagelijkse werkelijkheid. Dus waar heeft Jezus het over in onze begintekst?
Een ieder, die zijn leven hier op aarde zal willen behouden, die zal het echte leven dat Ik aanbiedt verliezen; maar ieder, die zijn leven hier op aarde verloren heeft om Mijnentwil, die zal het echte leven vinden. Want wat zou het een mens baten, als hij de gehele wereld won, maar schade leed aan zijn echte leven? Want wat zal een mens hier op aarde geven in ruil voor dat leven? Niets.
De grote wisseltruck, die van ons gevraagd wordt, is het leven van Jezus in de plaats van wat wij leven noemen, accepteren. Het leven van Jezus aanvaarden tot in Zijn dood, en hetzelfde ondergaan, diezelfde weg gaan. Onze oude ik, neigingen, karakters, verlangens opgeven.
And guess what!, omdat Hij niet dood is gebleven – Hij leeft! - kan Hij mij Zijn opstandingsleven geven.
De vraag die Jezus aan jou stelt, is deze: "Wil je jouw leven verruilen voor de mijne? Denk goed na, welk leven je zou willen hebben, als je zeker was dat je het zou ontvangen?"
Kiezen voor Jezus, is vragen: Heer uw leven voor de mijne. Zullen we ruilen? Dank U wel!