Promise Ministry

26 augustus: Vrijheid versus toegeeflijkheid

Verzoeken en bevelen
Aan de hand van ditzelfde beginsel is het beter te vragen dan te commanderen; hij aan wie iets gevraagd wordt is in de gelegenheid zijn trouw aan de juiste beginselen te tonen. Zijn gehoorzaamheid is eerder het gevolg van keuze dan van dwang. De voorschriften die in het schoollokaal gehandhaafd worden, moeten voor zover dat mogelijk is, de geest van de school vertegenwoordigen. Elk beginsel dat daarin besloten ligt, moet de scholier zó worden voorgehouden, dat hij van de rechtvaardigheid daarvan overtuigd is. Op deze wijze zal hij verantwoordelijkheid voelen te zorgen dat de voorschriften die hij zelf heeft helpen vaststellen, gehoorzaamd worden.

Het handhaven der regels
Men kan volstaan met betrekkelijk weinig regels, maar ze moeten goed doordacht zijn; en wanneer ze eenmaal zijn vastgesteld, moeten ze ook worden doorgevoerd. Doorgaans erkent het verstand en leert het zich aan te passen aan dat wat niet veranderd kan worden. De mogelijkheid van toegeeflijkheid kan verlangen, hoop, en onzekerheid opwekken, waaruit rusteloosheid, prikkelbaarheid en weerspannigheid voortkomen. Men moet duidelijk maken dat de heerschappij van God geen compromis met het kwade kent. Noch in het gezin, noch op school mag ongehoorzaamheid worden geduld. Geen ouder of onderwijzer die hart heeft voor het welzijn van hen die aan zijn zorg zijn toevertrouwd, zal zich toegeeflijk tonen tegenover een koppige eigenzinnigheid, die alle gezag trotseert en haar toevlucht neemt tot uitvluchtjes om aan gehoorzamen te ontkomen.
Treedt men niet ernstig op tegen wat verkeerd is, of zoekt men door vleien of omkoping toegeeflijkheid te verkrijgen, om ten slotte voor wat vereist wordt een of ander vervangmiddel te aanvaarden, dan is dat geen liefde, maar overdreven gevoeligheid. “Elke dwaas zal de schuld verbloemen” (Spr. 14:9), of zoals een Engelse vertaling zegt: “De dwazen spotten met de zonde”. Wij moeten ons ervoor hoeden, zonde lichtvaardig op te nemen. Haar macht over de boosdoener is geweldig. “Zijn ongerechtigheden vangen de goddeloze, in de strikken zijner zonde raakt hij vast” Spr. 5:22. Het grootste kwaad dat men een kind of jongeling kan aandoen ligt daarin dat men het toestaat verstrikt te raken in de banden van een verkeerde gewoonte.

Vrijheid in gehoorzaamheid
Jonge mensen hebben een aangeboren liefde voor vrijheid; hun hart gaat uit naar een zekere ongedwongenheid; en nu moeten zij begrijpen dat deze onschatbare zegeningen slechts genoten kunnen worden door gehoorzaamheid aan de wet van God. Deze wet is de bewaarder van ware vrijheid. Zij omlijnt en verbiedt die dingen welke ontaarding en slavernij teweeg brengen en zo verleent ze aan hen, die gehoorzaam zijn, bescherming tegen de macht van het kwaad.
De Psalmist zegt: “Dan zal ik wandelen op ruime baan, want ik zoek Uw bevelen … Ja, Uw getuigenissen zijn mijn verlustiging, zij zijn mijn raadslieden”. Ps. 119:45,24.

Kritiek en veroordeling
In onze pogingen het verkeerde te verbeteren moeten wij ons hoeden voor de neiging tot vitterij of kritiek. Aanhoudende berisping doet verwarring ontstaan, maar brengt geen verandering teweeg. Bij vele jonge mensen, en vooral bij degenen die erg gevoelig zijn, belemmert een atmosfeer van onsympathieke kritiek de ontwikkeling van de geest, zoals een ijzige wind een beletsel is voor de bloemen om zich te ontvouwen. Een kind, dat herhaaldelijk berispt wordt voor een bepaalde fout, denkt op het laatst dat die fout alleen hem aankleeft en dat het tevergeefs is daartegen te strijden. Zo ontstaan moedeloosheid en wanhoop, die vaak verborgen worden onder een schijn van onverschilligheid of trots.

Doel van het berispen
Een berisping heeft alleen zin, wanneer de overtreder ertoe gebracht kan worden zijn fout in te zien en gewillig te zijn daarin verbetering aan te brengen. Wanneer dit is bereikt, moet hij gewezen worden op de bron van vergiffenis en kracht. Men moet ernaar streven dat hij zijn zelfrespect behoudt en dat hij opnieuw moed en hoop krijgt. Dit is het beste, maar ook het moeilijkste werk dat ooit aan menselijke wezens werd toevertrouwd. Het vereist bijzondere takt, fijngevoeligheid, kennis van de menselijke natuur en een hemels geloof en geduld, bereidheid te werken, te waken en te wachten. Er is geen belangrijker werk dan dit.

Zelfbeheersing
Wie toezicht over anderen willen uitoefenen, moeten eerst zichzelf kunnen beheersen. Wanneer men tegen een kind of een jong mens driftig optreedt, wekt dat zijn verbolgenheid. Wanneer een ouder of onderwijzer driftig wordt en gevaar loopt domme dingen te zeggen, is het beter dat hij zwijgt. Juist in dat zwijgen ligt een wonderbaarlijke kracht.

Medeleven en lankmoedigheid
De onderwijzer moet verwachten dat hij komt te staan tegenover verkeerde neigingen en verstokte harten. Maar wanneer hij daarmee te doen krijgt, moet hij nooit vergeten dat hijzelf ook een kind is geweest dat tucht nodig had. Zelfs nu, met al zijn voordelen van leeftijd, opvoeding en ervaring, vergist hij zich nog vaak en is hij zelf aangewezen op barmhartigheid en lankmoedigheid. Wanneer hij de jeugd opvoedt, moet hij bedenken dat hij omgaat met kinderen die dezelfde neigingen tot het kwaad hebben als hijzelf. Zij moeten nog bijna alles leren en sommigen leren moeilijker dan anderen. Met de minder begaafde leerling moet hij geduld hebben en deze niet berispen om zijn onwetendheid, maar elke kans aangrijpen om hem te bemoedigen. Vooral met gevoelige, zenuwachtige leerlingen moet hij voorzichtig omgaan. Het bewustzijn van zijn eigen onvolmaaktheden moet hem ertoe brengen aanhoudend medeleven en lankmoedigheid te tonen tegenover diegenen, die ook met moeilijkheden te kampen hebben. -- KV, hfdst 34

We lezen samen uit Karaktervorming van EGW, om inzicht te krijgen in ons eigen karakter, zoals God dat ziet. We lezen elk hoofdstuk in 2 tot 4 dagen.